Penyelesaian pertikaian antarabangsa mengikut cara yang damai
Halaman Utama | 1: Sifat dan perkembangan undang-undang antarabangsa | 2: Sumber undang-undang antarabangsa | 3: Perhubungan antara undang-undang antarabangsa dan undang-undang negara | 4: Subjek undang-undang antarabangsa | 5: Tahlukan negara | 6: Bidang kuasa negara | 7: Keimunan dari bidang kuasa | 8: Undang-undang perjanjian antarabangsa | 9: Undang-undang tanggungjawab antarabangsa | 10: Undang-undang laut antarabangsa | 11: Undang-undang hak asasi manusia antarabangsa | 12: Undang-undang Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) | 13: Penyelesaian pertikaian antarabangsa mengikut cara yang damai | 14: Pengawalan penggunaan kekerasan | 15: Undang-undang kemanusiaan antarabangsa | 16: Undang-undang ekonomi antarabangsa | 17: Undang-undang alam sekitar antarabangsa
Pertikaian antara negara-negara sememangnya tidak dapat dielakkan. Tetapi apa yang menjadi fokus di sini adalah bagaimana pertikaian pada peringkat antarabangsa diselesaikan. Lazimnya cara penyelesaian yang damai dan mengikut lunas-lunas undang-undang antarabangsa lebih disukai berbanding dengan cara yang menggunakan kekerasan. Semenjak pengharaman peperangan sebagai cara menyelesaikan pertikaian pada tahun 1928[1] dan sebelumnya juga, undang-undang antarabangsa telah membangunkan pelbagai cara untuk menyelesaikan pertikaian secara aman dan inilah apa yang akan dilihat di sini.
Prinsip penyelesaian secara aman[sunting]
Rundingan, Pengantaraan, Siasatan dan Pendamaian[sunting]
Timbangtara[sunting]
Mahkamah Keadilan Antarabangsa[sunting]
Nilai-nilai timbangtara tidak menghalang pembentukan suatu tribunal kehakiman tetap di persada antarabangsa. Pada tahun 1922, Mahkamah Tetap Keadilan Antarabangsa (PCIJ) ditubuhkan sebagai organ utama Liga-liga Bangsa. PCIJ digantikan oleh Mahkamah Keadilan Antarabangsa (ICJ) pada tahun 1946. Mahkamah ini sering dirujuk sebagai Mahkamah Dunia dan terletak di Istana Keamanan di The Hague. Ia dirujuk sebagai organ kehakiman utama dan bersifat bebas daripada organ-organ PBB yang lain.[2] Statut penubuhannya merupakan sebahagian daripada Piagam supaya semua negara-negara PBB secara automatiknya menjadi ahli kepada statut. Peraturan-peraturannya adalah Piagam PBB (Perkara 92-96), Statutnya sendiri, dan Peraturan-peraturan Mahkamah yang dipinda dari masa ke semasa.
Mahkamah mempunyai dua fungsi penting. Pertamanya, untuk menyelesaikan pertikaian-pertikaian yang wujud antara negara-negara ahli yang mengemukakan pertikaian mereka kepadanya mengikut lunas undang-undang antarabangsa. Keduanya, untuk memberikan pendapat nasihatnya mengenai soal-soal perundangan antarabangsa yang dirujuk kepadanya oleh pertubuhan-pertubuhan antarabangsa tertentu. Mahkamah tidak mempunyai kuasa tersurat untuk "menyemak semula" tetapi punyainya secara tersirat.